بخشی از متن مقاله اثر محافظتي استامينوفن بر مخاط معده :
استامینوفن به عنوان داروی ضددرد و تب غیر استروئیدی بوده, مشابه آسپیرین است اما در دستگاه گوارش اثرات متفاوت برجای می گذارد. در ارتباط با تفاوت عمل, اولین بار تجربیات سیجر و همکاران در سال 1979 براساس یافته های کیفی و کمی و مطالعات ماکروسکپی, از قبیل پرخونی مخاط معده و وجود زخم و پتشی نشان داده است که اثر استامینوفن روی مخاط معده در مقایسه با اثر آسپیرین نه تنها اثرات سو آسپیرین روی بخش غددی معده موش صحرایی را ندارد, بلکه توانسته است حتی ضایعات ناشی از آن را کاهش داده, به عبارت بهتر اثر محافظتی خود را اعمال نماید. این بررسیها بعدا در سال 1982 توسط آنتونی مورد تایید قرار گرفت. علیهذا بررسیهای لازم که در سالهای اخیر (1988) انجام گرفته توانسته است اثر محافظتی استامینوفن را روی کشت بافت تهیه شده از یاخته های مخاط معده موش صحرایی و انسان در شرایط آزمایشگاهی به اثبات رسانده و حتی این تاثیر را در برابر اثر مخرب نمکهای صفراوی, نظیر تاروکولیت سدیم, نیز مورد تایید قرار دهد.به طور کلی, این دارو در شرایط طبیعی منجر به گاستریت و زخم معده و روده نشده و هیچ گونه اثر سویی در دستگاه گوارش ایجاد نمی کند. به همین دلیل در افرادی که به علت زخم معده نمی توانند از آسپیرین و ترکیبات مشابه استفاده کنند استامینوفن نمی تواند بخوبی مؤثر واقع شود (1): بنابر این به رغم عدم وجود اثر سو روی مخاط معده, این دارو قادر است که با اثر محافظتی خود, معده را در برابر اثرات سو ناشی از تجویز آسپیرین, اتانول و تاروکولیت سدیم حفظ نماید.